Avondliedeken

Des avonds worden mijn gepeinzen
Een hofke van geheimenis...
Waar bloemen naar het westen wijzen,
Waar iedre vogel slapen is.
Des avonds wordt de wereld kleener,
En dichter alle ver verleën...
Die eenzaam zijn worden alleener,
En die beminnen méér bijeen.

Des avonds weegt er op mijn zwijgen,
die schone, menselijke pijn...
De drang een innig woord te krijgen,
En zelf voor iemand lief te zijn.

Alice Naon

Zavlanov

The clock flies with speed and haste,

down the chute of timely waste.

And I sit there, helpless fro,

watching time there pass and go.

Time flies by from heaven on,

past the moon and past the sun,

not letting me use or heed

the very time I greatly need.

(Zavlanov)

those we love

For Anne Gregory

Never shall a young man,
Thrown into despair
By those great honey-coloured
Ramparts at your ear,
Love you for yourself alone
And not your yellow hair.

But I can get a hair-dye
and set such colour there,
Brown, or black, or carrot,
That young men in despair
May love me for myself alone
And not my yellow hair.

I heard an old religious man
But yesternight declare
That he had found a text to prove
That only God, my dear,
Could love you for yourself alone
And not your yellow hair.