Avondliedeken

Des avonds worden mijn gepeinzen
Een hofke van geheimenis...
Waar bloemen naar het westen wijzen,
Waar iedre vogel slapen is.
Des avonds wordt de wereld kleener,
En dichter alle ver verleën...
Die eenzaam zijn worden alleener,
En die beminnen méér bijeen.

Des avonds weegt er op mijn zwijgen,
die schone, menselijke pijn...
De drang een innig woord te krijgen,
En zelf voor iemand lief te zijn.

Alice Naon